Corona, het is er al een tijd
Het nieuwe normaal is een blijvend feit
Onze bewegingsruimte is flink ingeperkt
Slechts een enkeling die nog op kantoor werkt
Leven in een vast stramien
Waar we collega’s alleen nog maar online zien.
Zonder reistijd ook minder stress zou je denken
Waar kun je al die extra uren wel niet aan schenken!
Nou, als je de cijfers van het laatste halve jaar bekijkt
Was dat gewoon aan meer werken, zo blijkt..
Eindejaar stress
Bijna Sinterklaas, dan de Kerst, twee keer knipperen met je ogen, en het jaar is weer voorbij. En nog zo veel te doen! Ben jij al begonnen met de eindsprint?
Meer werkstress
“Ik kom niet meer aan werken toe” hoor ik vaak om mij heen.
Of: “Ik zit de hele dag in Teams-gesprekken. Als ik tijdens zo’n gesprek bedenk wat ik allemaal nog moet doen, krijg ik alleen maar meer stress!”. De dag is om voor je er erg in hebt.
Het gemak waarmee we een Teams-, Zoom- of Google Hangout-sessie starten staat in schril contrast met onze onwennigheid van een half jaar geleden. Voor ieder wissewasje wordt een call ingeschoten. Gewoon bellen? Wat heeft dat nog voor zin als iedereen steeds in vergadering is.
Er is één grote MAAR: Alle tijd die je kwijt bent aan online vergaderen, kun je niet besteden aan je werk. Dat stapelt zich geduldig op. Als je uit vergaderd bent mag je aan de slag. Terwijl je energielevels dan ongeveer gehalveerd zijn.
Braindrain
Beeldbellen is een braindrain. Van het ene in het andere gesprek rollen vergt toch een ander soort energie. Je staat constant ‘aan’. Je mist een hoop verbale communicatie en tijdens het gesprek ben je steeds aan het ‘invullen’. Kijkt iemand naar een ander beeldscherm? Is mijn verhaal niet boeiend genoeg? Wie is er ondertussen zijn mail aan het doen? Wie leest er appjes op z’n telefoon?
Hoe groter de groep, hoe lastiger het wordt. Helemaal als vervolgens camera’s uit worden gezet om, … (ironisch genoeg) de kwaliteit van de communicatie te verbeteren.
Na een dag van dit soort gesprekken krijg ik geen denkwerk meer voor elkaar. Dan ben ik gewoon gaar.
Altijd maar bereikbaar..
Als iemand niet bereikbaar is, dan stuur je een appje. Of een bericht in de chat, of hangout, of (heel ouderwets) je stuurt een mail. En kijk, je stresslevels stijgen weer vanwege die constante bereikbaarheid. En als je al die kanalen gecheckt en beantwoord hebt, wacht je nog een ontplofte mailbox. Dat is zo ongeveer het laatste waar je nog zin in hebt na een dag vol videogesprekken.
De werkdruk gaat omhoog. Volgens TNO is het aantal overuren verdubbeld van 3,3 uur per week in 2019, naar 7,1 uur in 2020. En dat is gezien de voorbeelden hierboven niet zo verwonderlijk.
Stilzitten
Als ik niet oppas, zit ik van negen tot vijf stil achter m’n beeldscherm. Dat kan niet gezond zijn. Nederlanders zitten wel 10 uur per dag, lees ik in een onderzoek van TNO. Lang zitten vergroot de kans op vroegtijdig overlijden. Als ik de uren dat ik op de bank zit te Netflixen meetel, haal ik dat met gemak.
Als ik even check bij de Hartstichting: “Hoeveel moet je bewegen om je hart sterk te houden?” staat er 2,5 uur per dag matig intensief. Onder Matig intensief valt fietsen, wandelen, traplopen, de hond uitlaten (mensen met hond hebben sowieso een voordeel qua stressverlaging en bewegingstijd), ramen lappen, stofzuigen, etc. Huishouden dus, ook iets wat nooit af is. In beweging blijven met huishoudelijke klusjes, twee vliegen in één klap. Maar je kan beter buiten even een luchtje te scheppen. Meer zuurstof. Daar hebben je hersens ook nog wat aan.
Werkplanning
Dat mijn werkplanning anders moet is een feit. Zeker gezien hoe weinig ik soms uit m’n handen krijg aan het eind van de dag. Er zijn twee manieren waarop ik dat kan doen. Of ik ga al die gesprekken verspreiden over de week met een maximum van vier per dag. Of ik ga een aantal dagen indelen als ‘sociaal’ en beschikbaar zijn, en de rest vrijhouden voor ongestoord denkwerk.
Momenteel neig ik naar het tweede. Alles wat denkwerk is, waarbij ik niet gestoord wil worden plan ik op twee niet sociale dagen. Op de dagen dat ik in gesprek ben, dus wel sociaal bezig ben, en er komt een concentratie-klus voorbij, dan zet ik die op de lijst van die twee ‘a-sociale’ dagen. Dan kan ik dat uit mijn hoofd zetten en heb ik meer ruimte voor de sociale dingen. Dan denk ik dus niet tijdens een gesprek: “Eigenlijk moet ik aan de slag met dat rapport.” Op mijn ‘a-sociale’ dagen heb ik de tijd om ongestoord alle klussen te doen waar ik geconcentreerd aan wil werken. (En dat is dus niet m’n mail!)
Blijf in balans, stop op tijd
‘Blijf in balans’ was het hoofdthema van de Week van het werkplezier van de Rijksoverheid. En dat is niet voor niets. Vier op de tien mensen die thuiswerken vanwege de coronacrisis werken langer door. Nog even dit afmaken, nog even een verslag de deur uit, nog even door… Voor je weet is al maar doorwerken een vanzelfsprekendheid geworden. Zeker als je alleen woont.
En die paar uurtjes per week lijken niks aan het begin. Maar stel dat je je dat wekelijks gedaan hebt, dan heb je na 36 weken coronatijd, al twee weken overuren bij elkaar gewerkt. Zie je hoe snel dat gaat?
Daarom: Stop op tijd! Dat begint met bewustwording. Werk en privé zijn verschillende dingen. Als je je 100% in wilt zetten voor je werk, betekent dat ook dat je je op dat moment 0% kunt wijden aan privé. En vice versa. Maar als je 100% voldoening wilt halen zowel uit werk als privé, is dit wel de manier.
Structuur in een uur
Wil je meer structuur, maar heb je geen tijd voor hele training? In twee uur help ik je alvast een heel eind op weg. Kijk maar even bij Structuur in een uur. Het zijn twee korte, super praktische en persoonlijke online sessies waar ik je op weg help in je mail.
Zie ik je daar? Dan plannen we een uur.
Warme groet, Siok
